Kölsches

	Informatiönche
	Kölsch drinke
	Fasteleer
	Musik
	Anderlücks  Päidsches
	Tschätt
	Böcher

En wichtijes Symbol för Kölle es natörlich et Kölsche Wappe. Et es faß verbunge met däm "Hillije Kölle". Bovven sin drei jäle (ov jüldene) Krüncher op rudem Jrund, wat die Krone vun dä hillije drei Künnije sin sulle, vun denne die Knöchelcher en enem schöne Schring em Chor vum Dom lije. Ungen en däm Wappe sin ellef schwatze Flämmcher ov Blotsdröppcher op wießem Jrund, die an die ellefdausend Jungfraue erinnere, die em Jefolge vun dä Zint Ursula em fünnefte Johrhundert en Kölle dä Märtyrerdud jesturve sin.

Domet es och klor, dat dat Wappe vun Kölle nit immer esu ussoh, wie et jetz es. Die Jebeine vun dä drei Künnije sin eesch am 23.07.1164 noh Kölle jebraat woode, un zwar vum Kölsche Äzbischof Reinald von Dassel, dä die en Mailand als Kriegsbeute jekläute Reliquie vun Kaiser Friedrich Barbarossa kräje hät zom Dank för singe treue Deens en Italie. Un weil nu met denne Jebeins esu rennomeete Relique en Kölle wore, die Masse vun Pilgere antrecke däte, moot och ens flöck ;o) ene neue Dom jebaut wäde - ävver dat es ene andere Verzäll. Die eeschte bekannte Darstellung vum Kölsche Wappe fingk sich och em Dom, un zwar en enem Finster op d'r Nordsick bovven em Chor. Dat Finster es jamaat woode zwesche 1304 un 1315, un et Wappe dodrop süht beinöhks esu us als wie hück. Et fähle nor die Flamme, un dovör sin en däm wieße Deil e paar Mustere met Bläddere jemolt. Die Blömchesmolerei sullt ävver nor bedügge, dat dat Feld wieß es - als Platzhalter sozesage.

Dat Kölsche Wappe, wat domols och noch "Drei-Krune-Schild" heeß, hatte die Ritter op ihrem festliche Schild darjestallt, dä se och en de Joddesdeens metjedrage han. Un dä wieße Deil vun däm Schild han se dann och ens met Hermelinfell besatz. Un su kom et dann, dat en et Kölsche Wappe Hermelinstätzjer kome. En dä verschiedene ahle Bildcher, wo et Wappe drop es, sin zwesche sibbe un einunzwanzich schwatze Hermelinstätzjer ze sin. Eesch vill späder, als ens widder die Legend vun dä Zint Ursel modern jewode wor, un se die op däm Ursulaacker gefungene Knöchelcher joot zoteet un durchjezallt hatte ;o) un se meinte ze wisse, dat et Ursel ellefdausend Jungfraue dobei jehat hät, do woote us dä beliebije Anzahl Hermelinstätzjer jenau ellef Flamme.

Wä dat janze ens jenau nohlesse well, dä sullt ens en et Booch »Das Wappen von Köln« vum Heiko Steuer (Greven Verlag Köln, 1981) erenloore. Wann et och nit mieh em Lade ze krijen es, su kammer et bestemp en d'r Böcherei finge.

In einer wirklich schönen Stadt
kann man auf Dauer nicht leben.
Sie nimmt einem jede Sehnsucht.
(Elias Canetti)

Jetz weiß ich och, woröm esu vill Kölsche usjewandert sin ;o))